“Incredible” Ink

Tubig, pamaypay, tuwalya, at kung ano pang mga panglunas sa nakakairitang pagaantay sa isang mala-pila ng libreng lugaw tuwing araw ng eleksyon. Maiwanan na sa bahay lahat-lahat ng pangontra sa pagkakainip wag lang ang mabisang gamot na lahat tayo ay mayroon…

…pasensya.

Isa ako sa mga first time voters na excited madumihan ang kuko sa araw ng botohan. Lalo pa ngayon at automated na, na para bang isang maselang propesor ang PCOS machine na pag di ka nagsipilyo at mahingahan mo lang ang balota e ire-reject na. Kinarir ko ang panonood sa telebisyon ng mga interviews sa mga kandidato. Halos isang linggo kong pinag-isipan, sinuri at pinagnilay-nilayan kung sinong kandidato nga ba ang karapatdapat bentahan ng boto iluklok sa posisyon.
Maaga akong gumising nung araw na yon dahil maaga dapat ako boboto, kaso sumagi sa isip ko na malamang karamihan sa mga botante sa lugar namin e ganon din ang plano kaya dagsaan din at mukhang di matutupad ang kahilingan kong mapabilis. At hindi nga ako nagkamali sa nabuo kong teorya. Mga bandang alas tres na ako nagpunta sa eskwelahan kung saan ako boboto, nalibot ko muna ang buong iskul bago ko makita ang presinto ko sa isang building na ilang metro lang pala ang layo sa entrance gate. Hindi na ganon kadami ang mga tao. Pawisan na ang singit ko habang hinahagilap ko ang pangalan ko sa listahan at nang makita e pakiramdam ko ay para akong nanalo sa isang contest.

**ang mga sumunod na eksena ay ang kalahating oras na nakakaburyong paghihintay habang nasa pila.**

Matapos kong makumbinsi ang sarili ko na maaliw sa pagbabasa ng mga polyetos at mga sample ballots na nagkalat e oras na para sa climax. Pasmado pa naman ang mga palad ko at normal na bumabaha ito ng pawis sa mga pagkakataong gaya nito. Pakabigay sa akin ng BEI, maingat kong hinahawakan ang balota na sa haba ay pwede nang ikumot. Pagkaupo ay binuklat ko ang secrecy folder at nahilo ako sa dami ng pangalan. Sa momentong iyon ko naramdaman ang kapangyarihang pumili ng mga taong katuwang sa pagpapaunlad ng ating bansa at ang nasa harapan ko ay ang mismong instrumento. Shade dito, shade doon. Di ko maiwasan ang mga kaunting lagpas at mga bakas ng pawis mula sa palad ko na dumampi sa balota kaya nang matapos, paglapit ko sa counting machine e slow-motion effect kong ipinasok ang balota at naghintay sa pagluwa nito kasunod ng pagkaalarma sa buong presinto at pagdedeklara ng failure of election. Pero hindi naman iyon nangyari kaya nakahinga ako ng maluwag.

Taas noo akong naglakad pauwi sa bahay na may kulay ube sa kuko ng kanang hintuturo simbolo ng pagtupad ng aking tungkulin bilang Pilipino. Kahit alam kong hindi naman mananalo ang binoto kong presidente, malaki pa rin naman ang magagawang pagbabago ng nagiisa kong boto.

Advertisements